Rond de jaarwisseling kreeg ik hem weer in de bus, mijn bewijs van lidmaatschap van de Jisper IJsclub. De vereniging is opgericht in 1879, waarvan ondergetekende grofweg 50 jaar lid is. In die tijd ben ik een paar keer verhuisd. Maar de penningmeester (adres voor mij onbekend) weet mijn nieuwe adres altijd weer te vinden. Terecht. Elk lid is er één.
De kaart geeft ‘toegang tot de ijsbaan en de wedstrijden’. In al die jaren heb ik de kaart (elk jaar een nieuwe) nog nooit hoeven tonen. Of er werd daar in die mooie dorpskom van Jisp niet naar gevraagd, of er was simpelweg weer eens geen ijs, zoals vooral de laatste tijd natuurlijk. Maar bedanken? Dacht-ut-niet. Leve de Jisper IJsclub!
(Tekst en foto Bart van der Laan).