Hoe begon het allemaal?

Een berichtje in de krant was de aanzet tot uurwerken onderhouden en repareren.

Tijdens een raadsvergadering van de gemeente Jisp werd besproken dat er een nieuwe klok moest komen voor de Jisperkerk. “De huidige heeft kuren, blijft zo nu en dan stilstaan en loopt nu weer vijf minuten voor,” staat in het krantenbericht vermeld. In de jaren tachtig was het bedrag van 3.835,– gulden voor de gemeente Jisp een groot bedrag. Maarten Muis wist wel iemand in de gemeente die bereid was om te kijken of de klok nog kon worden gerepareerd.

Met dat grote bedrag in het achterhoofd kon de kleuterschool een nieuwe zonwering wel vergeten. Zij moesten zich maar zien te redden met een ventilator!

Maarten Muis vroeg Jan Scholtens of hij eens wilde kijken naar de kerkklok. Jan was instrumentenmaker bij Hoogovens. Vooral het fijnere werk voor het laboratorium. Jan besprak het met zijn collega Wim Houtkoper. “Daar moet je wat aan doen, ik help je wel,” zei Wim. Zo werd de ‘Stichting tot Behoud van het Torenuurwerk’ op 4 februari 1980 opgericht. Het motto van de ‘Stichting tot Behoud van het Torenuurwerk’ is: “Wat onze voorvaderen hebben gemaakt – smeedijzeren uurwerken – willen wij behouden.”

Na werktijd bij Hoogovens mochten de leden van de stichting uurwerken reviseren en repareren. Er werd een werkplaats beschikbaar gesteld waar de groep nu nog steeds gebruik van maakt. “Mijn hobby werd een dagtaak, ik werd storingscoördinator, ” grijnst Jan. “Wij hebben als stichting met vijftig man zo’n tachtig uurwerken in onderhoud gehad. Behalve torenuurwerken reviseerden wij ook hofjesuurwerken.” Vaak kregen zij te horen: “dat brok roest halen jullie er maar uit.”

“Het oudste gangbare uurwerk uit ± 1370, dat wij als stichting hebben gerestaureerd, stond in de kerk van Winkel. Het was één brok roest!” Vorig jaar bestond de stichting veertig jaar. Dat kon vanwege Corona niet gevierd worden. Dit jaar wordt op 23 september de jaarvergadering gehouden. Helaas is er geen nieuwe, jongere aanwas gekomen, daarom word de stichting opgeheven. Maar eerst wordt het jubileumfeest nog gevierd.

In de Jisperkerk staat het uurwerk in een prachtige kast op de eerste verdieping. Voor iedereen zichtbaar, dat vindt Jan belangrijk. Onlangs is er nog een uurwerk uit ± 1764 in Jisp bijgekomen. Bij zoon Mark Scholtens staat dit prachtige uurwerk in de kamer te pronken. Het uurwerk kregen zij geschonken van een winkelier in Joure. Samen met een aantal handige mannen heeft Jan het uurwerk prachtig gereviseerd en vernieuwd. Een nieuwe slinger werd er bijgemaakt en het kapotte gaandwerk gerepareerd.

“Ik vind het mooi passen in de grote kamer, met industriële inrichting, van Mark,“ aldus vader Jan. Het eigendomsbewijs van uurwerk 114 werd aan hem overgedragen. Hij is er hartstikke blij mee en als dank verzorgde Mark een barbecue voor de mannen. Maar eerst heeft hij een cursus gevolgd bij Richard Groen. “Die heeft verstand van barbecueën,” bevestigt Mark. Voor zulke vakmensen moet er natuurlijk wel een goed stukje vlees en vis op tafel komen!

Gelukkig blijven – na het opheffen van de stichting – nog een aantal mensen doorgaan met het onderhoud van uurwerken. “Zo lang we nu nog leven kunnen we nog onderhouden,” vindt Jan.

De foto’s zijn gemaakt door Mark Scholtens.